Święty Wawrzyniec

     Święty Wawrzyniec żył w XIII wieku i był jednym z zaufanych sług papieża Sykstusa II. Kiedy w okresie prześladowań chrześcijan pojmano papieża i uwięziono go, Wawrzyniec z własnej woli chciał również dzielić los Głowy Kościoła. Ten jednak zabronił mu tego, prosząc go jednocześnie, by wszystkie dobra kościelne rozdał ubogim. Rozmowę podsłuchał jeden ze strażników, który natychmiast doniósł o tym cesarzowi Walerianowi. 

     Cesarz kazał aresztować Wawrzyńca i nakazał mu oddać wszystkie skarby, o jakich mówił papież. Na szczęście przyszły święty zdążył już rozdać wszystkie rzeczy. Poprosił jednak cesarza o nieco czasu, by mógł wspomniane przez niego skarby zebrać. Chciwy cesarz zgodził się na to, ale jakaż była jego wściekłość, gdy kilka dni później Wawrzyniec przyszedł do niego z tłumem biedaków i oznajmił mu, że to są największe skarby Kościoła – wierne Bogu dusze. Cesarz nakazał wtrącić Wawrzyńca do więzienia i torturować go, mając nadzieję, że ten wyda mu wszystkie bogactwa. 

     Wawrzyniec dzielnie znosił tortury, a gdy przywiązano go do kraty i rozpalono pod nim ogień, miał żartobliwie powiedzieć swoim oprawcom po dłuższej chwili smażenia, by odwrócili go na drugi bok, bowiem ten na którym leży ma już dobrze upieczony. Stąd atrybutami świętego najczęściej są pochodnia i krata, na której go umęczono. Jedna z legend mówi o copiątkowych wizytach nie bojacego się ognia  św. Wawrzyńca w czyśćcu, skąd uwalnia zawsze jedną cierpiącą duszę. 

     Z jego imieniem związanych jest w Sudetach wiele miejsc, m.in.:
   - kaplica na Śnieżce
   - kościół w Borku Strzelińskim
   - kościół parafialny w Głuchołazach
   - kościół w Jablonném v Podještědí 
   - kościół w Jilemnicy
   - rzeźba przy kościele w Jiřetínie pod Jedlovou
   - figura w ołtarzu kościoła Wniebowzięcia NMP w Kłodzku 
   - kościół w Náchodzie 
   - kościół w Dziwiszowie
   - kościół w Rumburku
   - kolumna maryjna w Žamberku