Zmarł Edmund Rakowski
Edmund Rakowski (19.07.1929 – 09.09.2016)
Urodził się we Włocławku. Tam chodził do szkoły i tam wstąpił do harcerstwa, gdzie w 1938 r. został objęty szkoleniem wojennym w Harcerskim Pogotowiu Wojennym, a następnie odbył szkolenie z zakresu pierwszej pomocy. W czasie działań wojennych w 1939 r. pełnił obowiązki gońca i kuriera przy zabezpieczaniu dokumentów i broni. Hufiec włocławski 11 listopada 1939r. oficjalnie przyjął nazwę Harcerskiego Pogotowia Wojennego im. Romualda Traugutta. Pogotowie zajmowało się patriotycznym wychowaniem młodzieży, poza tym szkolono skautów pod względem wojskowym i udzielania pierwszej pomocy. Harcerze zajmowali się: roznoszeniem ulotek konspiracyjnych, kolportażem tajnej prasy, podziemnym nauczaniem, akcjami sabotażowymi w zakładach przemysłowych, udzielali pomocy jeńcom brytyjskim, wydawali i rozprowadzaniami tajne czasopismo o nazwie „Ogniwo”, rozklejali plakaty, zniekształcali niemieckie napisy celem ośmieszenia okupanta. Poza tym harcerze ukryli 1500 książek z archiwów bibliotecznych, które miałby być zniszczone przez Niemców bądź wywiezione w głąb Rzeszy. W Szarych Szeregach od listopada 1939 r. do 20 stycznia 1945r. Pod dowództwem Lucjana Lewandowskiego „Orlika” był uczniem tajnego nauczania i szkolenia wojennego. Brał udział w kolportażu prasy podziemnej „Ogniwo” i „Piorun” wydawanej przez Szare Szeregi. Pełnił służbę kuriera w rejonie Gostynin i Gąbin, przekazywał materiały do Głównej Kwatery „Pasieki”. Od maja 1943 r. zgodnie z wytycznymi Głównej Kwatery rozpoczyna pracę w warsztatach samochodowych, co umożliwia Mu pracę kurierską w kierunku Lipno, na obszar Prus Wschodnich.
Po wyzwoleniu Włocławka wspólnie z harcerzami współorganizowali akcję uruchamiania szkół. W roku 1945 r. przez 2 tygodnie uczęszczał do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, a następnie podnosząc swoje kwalifikacje zaczął uczęszczać do III klasy Gimnazjum Ziemi Kujawskiej. Dzięki księdzu Piotrowskiemu uczył się łaciny, która wielokrotnie się Mu przydawała zarówno w życiu jak i w późniejszej działalności przewodnickiej. Nauki w gimnazjum nie ukończył i w 1947 r. wyjechał do Poznania na kurs przygotowawczy na studia.
Za działalność w Szarych Szeregach oraz swój niepokorny styl życia i za prace konspiracyjną był prześladowany, a w 1949 r. został aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy i do 1951 r. przebywał w więzieniu w Poznaniu, a następnie w Zarębie. Po zakończeniu wyroku wrócił do Włocławka i zaczął pracę jako młodszy referent administracyjny. Następnie w latach 1952-1956 pracował w Spółdzielni Pracy „Żwiry” zajmując się wydobyciem piasku z Wisły.
Do Świeradowa Zdroju Edmund Rakowski przyjechał w czerwcu 1956 r., ale niestety to miasto nie przypadło Mu do gustu, więc wyjechał do Sosnówki, gdzie w pensjonacie „Śnieżka” był pracownikiem kulturalno-oświatowym do kwietnia 1957 r. Na prośbę Prezydenta Miasta wrócił do Włocławka, gdzie szkolił ratowników WOPR i prowadzi szkołę Ratowników Ligi Przyjaciół Żołnierza.
Powrócił w Sudety w roku 1958 i zamieszkał w Szklarskiej Poręby, potem przeniósł się do Czerniawy Zdroju. Wspólnie z Józefem Słowińskim, Henrykiem Czyż, Tadeuszem Blessem i Janem Kolanko założył 06.09.1959 r. Oddział PTTK „Ziemi Lwóweckiej” z siedzibą w Świeradowie Zdroju. Po dziesięcioletniej działalności w 1969 r. Oddział zmienił swoją siedzibę na Lwówek Śląski. Był członkiem PTTK w wielu oddziałach, a od kilku ostatnich w Oddziale PTTK „Sudety Zachodnie” Jelenia Góra.
Edmund Rakowski w roku 1959 wyjechał do Poznania, a już w 1960 r. wrócił do Czerniawy Zdroju, gdzie do 1980 r. w Uzdrowisku Świeradów-Czerniawa pracował jako pracownik kulturalno-oświatowy, z przerwą w latach 1966-1967, poświęconą na zdobycie w Połczynie Zdroju uprawnień przewodnika na obszar woj. koszalińskiego.
W latach 1963-1964 uczył się we Wrocławiu w Zakładzie Szkolenia Ekonomicznego na dwuletnim Zaocznym Studium Ekonomii i Organizacji Turystyki. Napisał pracę dyplomową „Uzdrowiska jako miejscowości turystyczne", którą obronił uzyskując ocenę dobrą, a w dniu 29.01.1965 r. otrzymał dyplom.
W 1968 r. wyjechał na wybrzeże, gdzie pracował jako instruktor do spraw turystyki w domu Wojska Polskiego. W 1970 wrócił do Świeradowa Zdroju, gdzie zamieszkał przy ul. Zdrojowej. W latach 1974-1985 był działaczem GOPR na terenie Świeradowa Zdroju. W dniu 25.05.2007 r. podczas uroczystości nadaniu Gimnazjum Nr 1 imienia „Ratowników Górskich w Świeradowie Zdroju” przekazał tablicę GOPR-owską, która wisiała na pierwszej siedzibie GOPR w Świeradowie Zdroju.
Czterokrotnie stawał na ślubnym kobiercu: w 1951 r. ożenił się z Zofia, a owocem tego związku jest syn Ryszard, w 1956 r. ożenił się z Barbarą, a w 1972 r. poślubił Halinę, z którą ma córkę Magdę. Po raz czwarty ożenił się z Ewą, a ich ślub odbył się 10 sierpnia podczas tradycyjnego Święta Przewodników w kaplicy św. Wawrzyńca.
Od 2009 r. był prezesem Koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Mirsku, poświęcając członkom Związku i wdowom po żołnierzach wiele swojego czasu nie szczędząc swych własnych pieniędzy na prywatne zapomogi.
Przez lata na parterze swojego mieszkania prowadził prywatną pracownię krajoznawczą, udostępniając ją turystom i kuracjuszom. Zgromadził tam bogatą kolekcję kamieni, odznak, książek, map, plakatów i przeróżnych trofeów turystycznych.
Edmund Rakowski posiadał rozliczne uprawnienia harcerskie i PTTK-owskie. W 1961 posiadał już uprawnienia przewodnickie górskie II klasy. Posiadał uprawnienia Instruktora Przewodnictwa, Instruktora Krajoznawstwa Regionu, Przodownika Turystyki Pieszej i Górskiej, Przewodnika Nizinnego i wiele innych.
Był uczestnikiem niezliczonej ilości rajdów, zlotów, spływów, seminariów, narad, spotkań kadry PTTK – prezentując na nich część swojej bogatej kolekcji znaczków i odznak PTTK. Był osobą dobrze znaną w wielu środowiskach jako „Harcerz”. Zawsze w dobrym humorze, sypiący dowcipami i dykteryjkami ze swojego bujnego życia. Do ostatnich dni aktywny w pomocy członkom swojego Koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Mirsku. Ciągle planujący wojaże po Polsce z zamiarem uczestnictwa w przeróżnych imprezach PTTK-owskich czy odwiedzin bardzo licznych znajomych i przyjaciół rozesłanych po całym kraju. Zawsze zajęty pomocą dla innych, zapominając o swoim wieku i ograniczeniach własnego ciała. Ciągle mający coś do załatwienia, a to w ZG PTTK, a to w ministerstwie, a to tu, i jeszcze tam...
Będzie go nam brakować.
Żegnaj Druhu!
Oprac. Andrzej Mateusiak w oparciu o pracę konkursową „Z Włocławka do Świeradowa Zdroju - Edmund Rakowski człowiek mojej miejscowości zasłużony dla regionu i kraju” autorstwa uczennicy Kamili Fierkowicz ze Świeradowa Zdroju, napisanej na konkurs „Poznajemy Ojcowiznę 2013”.
Pogrzeb ś.p. Edmunda Rakowskiego odbędzie się w dniu 15 września (czwartek) na nowym cmentarzu w Świeradowie-Zdroju o godz. 14:00. Godzinę wcześniej msza św. żałobna - o godz. 13.00 - w kościele św. Józefa.