Jagodna

kota:	977 m
fundator:	GGV
konstrukcja:	drewniana
wysokość:	17 m
otwarta:	22 sierpnia 1909 r.
zniszczona:	przed 1935 r.

 

     Jagodna stanowi wydłużony masyw rozciągający się na przestrzeni 6,5 km między Przełęczą Spaloną a Przełęczą nad Porębą. Kulminacja Jagodnej (977 m) stanowi też najwyższy punkt Gór Bystrzyckich. Wschodnie jej zbocza opadają stromo ku Rowowi Górnej Nysy, natomiast od zachodu masyw skłania się łagodnie ku malowniczej dolinie Dzikiej Orlicy. Większość góry jest gęsto zalesiona, z wyjątkiem partii szczytowych, na których wiatrołomy odsłoniły widoki, głównie na wschód, w kierunku Krowiarek, Gór Złotych i Masywu Śnieżnika. Można je oglądać idąc szlakiem niebieskim prowadzącym grzbietem masywu.
 
     Ze względu na mało wybitny charakter szczytu i pokrycie lasem, góra długo nie przyciągała uwagi turystów ani kuracjuszy z pobliskiego Długopola Zdroju. Sytuacja zmieniła się gdy w 1909 r. działacze Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV) wznieśli na szczycie 17-metrową drewnianą wieżę widokową, która przetrwała do lat 30. XX w. W 1938 r. oddano do użytku szosę trawersującą wschodni stok Jagodnej, część nie ukończonej tzw. Autostrady Sudeckiej. Prowadząca z Dusznik Zdroju przez Zieleniec, Lasówkę, Przełęcz Spaloną i Gniewoszów do Międzylesia droga jest jedną z najbardziej widokowych szos w Sudetach.
 
     Do 1589 r. grzbiet Jagodnej tworzył zachodnią granicę hrabstwa kłodzkiego, przesuniętą następnie do jej podnóża, w dolinę Dzikiej Orlicy, oddzielającej Góry Bystrzyckie od Orlickich. W 1740 r. rozłożone po obu stronach rzeki wsie podzieliła granica państwowa, która istnieje tu do dziś, choć zmieniły się państwa i ich mieszkańcy. Dawniej gęsto zaludniona dolina stanowi dziś jeden z najdzikszych zakątków Sudetów. Na porośniętych bujnymi łąkami brzegach meandrującej rzeki zobaczyć można porosłe trawą ruiny rozległych dawniej miejscowości, z których pozostały niewielkie, w większości letniskowe osady po obu stronach granicy.