Legendy
Legendy powstawały, gdy działy się rzeczy niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka. To one pomagały wyjaśnić przedziwne zjawiska, jakie niejednokrotnie miały miejsce w miejscu zamieszkania, czy w górach. Powstawały też jako wyraz romantycznych dążeń odwiedzających Sudety gości. Powstawały też z tysiąca innych powodów, ale nie to jest ważne. Ważne, że istnieją, że są częścią kultury, częścią wierzeń ludzi tu dawniej mieszkających.
Chcielibyśmy przedstawić Wam legendy i podania sudeckie, a więc takie, które tutaj powstały i dotyczą miejsc tutaj się znajdujących. Opowiadania te zbieramy podczas naszych wędrówek, nie tylko wędrówek po górach, ale również wędrówek po książkach i różnego rodzaju opracowaniach. Niektóre są bardzo naiwne i nacechowane prymitywizmem, ale mają swój niepowtarzalny urok i jesteśmy przekonani, że pozwolą Wam pełniej poznać Sudety.
Na razie jest ich niewiele, więc dzielenie je na poszczególne grupy górskie, na razie nie ma sensu. Z czasem jednak, gdy przybędzie ich więcej, tak zrobimy. Póki co, niech Was zadowoli to, co jest. A gdybyście napotkali podczas swych wędrówek na jakieś ciekawe podania, będziemy wdzięczni za ich udostępnienie...
Czarownik z Luži i ptak
Z Luži, najwyższego szczytu Gór Łużyckich, można dziś dostrzec dziesięć kościelnych wież i setki domów. Niegdyś było jednak stąd widać tylko rozległe lasy, a na porośniętej wrzosem łączce na szczycie stała mała chatka z czarnych belek, z odpadającym tynkiem między nimi
Jak Duch Gór otrzymał swoje imię
W pewien letni, ba nawet dość ciepły dzień, słoneczny jak świdnickie piwo, wracał sobie leśną ścieżką Duch Gór do sadyby nad Wielkim Stawem. Wracał wesół, bo i dzionek wyjątkowo był udany. Najpierw skopał tyłki kilku Walonom, potem wywiódł na manowce paru snobistycznych turystów...
Karkonosz, Duch Gór
Personifikowanie sił przyrody jest wspólną cechą wszystkich pierwotnych wierzeń. Obrzędy religijne odbywały się zazwyczaj na najwyższych wzniesieniach, czy też u źródeł wielkich rzek. W niektórych przypadkach tradycja ta zachowała się do dnia dzisiejszego, chociażby święte dla Hindusów źródła Gangesu
Legenda o karpiach z Karpnik
Wieś Karpniki istniała w odległej przeszłości jako podzamcze zamku Sokolec w Górach Sokolich i dlatego nazywano ją dawniej Podsokolec, a potok, który tu przepływał - Sokolską Wodą lub Sokołówką. Te dwie nazwy na pewno by przetrwały do dziś
Legenda o nocnym kowalu z Görlitz
Dawno temu żył w Görlitz kowal, który znany był ze swej pracowitości i solidności. Pracę swoją wykonywał zawsze z wielkim staraniem, ale zawistni ludzie szeptali, że nie do końca uczciwy był i że do kościoła nie zawsze w dzień świąteczny chodził. Pewnego razu w kuźni pojawił się jednooki, rudy młodzieniec, chłop jak dąb, który chciał zostać czeladnikiem u majstra. Ten nie chciał go początkowo, ale w końcu dał się przekonać...
Legenda o pokutnicach ze Starej Kamienicy
Wnuk księcia Henryka Pobożnego, książę Bolko z Jawora, którego nazywano Wielkim lub "Koroną Śląską", miał w swej drużynie kusznika o imieniu Żyboł. Kusznik ten pochodził z rodziny wiejskiego pastucha, który na podgórskich łąkach pod Karkonoszami owce pasał i celnością niejeden raz ludzi zachwycał i zdumiewał...
O księżniczce Kunegundzie
Żyła kiedyś w zamku na górze Chojnik śliczna księżniczka o imieniu Kunegunda. Od chwili gdy zmarł jej ojciec, sama zamkiem i należnymi do niej włościami władała. Największą jej przyjemnością były polowania na jelenie, jazda konna i władanie bronią
O leczniczym źródle, które nie wysycha
Rokole pod Orlickými horami to popularne od dawna miejsce pielgrzymkowe, które znane jest z leczniczej wody tryskającej z niewysychającego zdroju. Źódło także dzisiaj cieszy się dużym zainteresowaniem, o czym świadczyć może ilość samochodów na niewielkim placu pod lasem. Wracający do aut zawsze mają ze sobą pełne baniaki zdrowej, czystej wody. Ze źródłem wiążą się dwie legendy...
O szklanej pani z wyspy Murano
W 1241 roku, po wielkiej bitwie z Mongołami na Dobrym Polu pod Legnicą, wielka bieda zapanowała na Dolnym Śląsku. Wprawdzie wielu wieśniaków powróciło do swych spalonych chat, ale na pogorzeliskach nie znaleźli ani narzędzi do uprawy roli, ani siana dla bydła, ani też ziarna na zasiewy...
Straszliwy przypadek szewca ze Strzegomia
Historia rozpoczyna się 20 września 1591 r. wcześnie rano, kiedy żona szewca znalazła ciało męża w ogrodzie za domem. Mężczyzna miał podcięte gardło, a obok jego ciała leżał szewski nóż. Wszystko wskazywało na samobójstwo. Dlatego też kobieta, chcąc uniknąć hańby, w porozumieniu ze swoją siostrą, ukryła ciało w domu, a sąsiadom powiedziała, że mąż zmarł w sposób naturalny